De klimaatboeken van Pieter Boussemaere en Mathias Bienstman liggen al een tijdje prominent op mijn bureau. Sinds kort hebben die boeken concurrentie gekregen. Drie publicaties lachen me toe. Ze zijn iets luchtiger van aard, ideaal kijk- en leesplezier voor deze zomer.

Het eerste boek mocht ik zelf voorzien van een voorwoord. Het heeft de welluidende titel “Wilde rozen in het Zwin en de kustduinen – hoe de seksuele frivoliteit van wilde rozen tot wanhoop drijft”. In opdracht van de provincie stelde plantenecoloog Arnout Zwaenepoel dit naslagwerk samen. Het boek is veel meer dan een inventarisatie van soorten en locaties. Natuurfotograaf Misjel Decleer trok de duinen in en bracht de rozenpracht in beeld.

Wat leert dit boek me nu? Dat er in onze duinen twaalf wilde soorten voorkomen, maar dat er ook verwilderde soorten zijn en heel wat kruisingen. Daar zal die seksuele frivoliteit wel voor iets tussen zitten! Sommige rozen zoals hondsroos en egelantier zijn niet bedreigd, anderen (duinroos) krijgen het predicaat ‘zeer zeldzaam’. De rimpelroos, een woekerende exoot uit Azië, staat dan weer op de zwarte lijst. En dat brengt ons bij behoud en beheer, een topic waar ik als beleidsmaker bij de les moet zijn. Welke beheersmaatregelen moeten er genomen worden? Maaien, begrazen, beschermen?

Arnout Zwaenepoel geeft ons duidelijke en nuttige tips. Ik onthoud alvast dat rozenbeheer geen random snoei- of plantwerk mag zijn. In het Zwin Natuurpark zijn we gestart met de aanleg van een educatief rosarium, om de bezoeker attent te maken op de uniciteit van de wilde rozen. Intussen kan je dit mooie wilde rozenboek exclusief verkrijgen in de shop van het park.

Geen wilde rozen in het Zeeboek van Sarah Devos, wel (ongeveer) alles wat je tegenkomt aan zee, op het strand en in de lucht erboven. En ze heeft aandacht voor het duinkonijn en duinpaddenstoelen, dus qua (bio)diversiteit zit dit boek wel goed! De auteur is van nature uit een bosmens maar dankzij de gedreven hulp van (onder meer) onze Zwinmedewerkers neigt ze nu ook naar zeemens. En die sfeer straalt het boek ook uit. Het is een aangename ontdekkingstocht, voor haar én voor de lezer. Een boek waar ik vrolijk van word en waar ik – eveneens een zee-neofiet – toch ook heel wat van opsteek.

Een derde publicatie waar ik graag in lees, is het boek “Landschappen voor het leven – verleden, heden en toekomst van regionale landschappen in Vlaanderen en elders”, van Johan Van Den Bosch. Sinds kort ben ik voorzitter van Regionaal Landschap Westhoek. Dit boek geeft me inspiratie. Het dateert al van 2014 maar het biedt een mooi overzicht van de weg die is afgelegd inzake natuur- en landschapszorg. Regionaal Landschap is in België nog een relatief jong gegeven, pas in 1997 verankerd in het Vlaams Natuurdecreet.

Intussen is er in de structuur van Regionale Landschappen ook al één en ander veranderd. Zo hebben de Regionale Landschappen IJzer en Polder en West-Vlaamse Heuvels zich in 2018 verenigd tot Regionaal Landschap Westhoek. De uitdaging die de auteur aanstipt, blijft anno 2019 overeind en ik kan me er perfect in vinden: werken aan actieve landschapszorg, zonder te stagneren in nostalgie maar met een open geest streven naar ‘natuur en landschap voor het welzijn en geluk van alle mensen.

Spinosissima_duinroos © Misjel Decleer