In een persbericht van 03/09/2019 hekelt het Algemeen Boerensyndicaat (ABS) de manier waarop de provincie West-Vlaanderen aan distelbestrijding doet in haar provinciale domeinen. Er is sprake van ‘overwoekering’ en ‘verloedering’. Bovendien zou de provincie in de aankoop van gronden optreden als een grootgrondbezitter. Het zijn netelige steken die hier worden toegediend. Als gedeputeerde bevoegd voor natuur, landschappen en provinciale domeinen wil ik deze frontale aanval toch even van repliek dienen.

Even de context schetsen. Is distelbestrijding verplicht? Volgens ABS wel. Men verwijst hierbij naar een KB van 1987. De Raad van State heeft in 2017 gesteld dat een federale overheid niet bevoegd is om zich uit te spreken over een algemene distelbestrijding. Dit KB heeft dus geen rechtsgrond. Sinds deze uitspraak van de Raad van State hebben we het distelbeheer in onze provinciale domeinen bijgesteld. We volgen nu de regelgeving inzake “goed nabuurschap”.

Als een landbouwer ons contacteert en wijst op een akkerdistelhaard in de directe omgeving van zijn akkergrond, dan grijpen we in. We hebben die obsessieve distelbestrijding achter ons gelaten. Het moet niet en het hoeft ook niet. Distelbestrijding is op zich weinig efficiënt. Dat is al langer dan vandaag bevestigd door wetenschappelijk onderzoek. Het haalt bovendien bestaande ecosystemen onderuit. De ‘collateral damage’ bij bestrijding is te groot. Bloemrijke vegetatie verdwijnt en daarmee ook de vlinders, bijen en insecten die erin gedijen.

ABS publiceert in zijn persbericht foto’s van “woekerende distels” in het provinciaal domein Kemmelberg. De distelgroei situeert zich inderdaad op een provinciaal stuk grond dat paalt aan een privaat stuk landbouwgrond. Onze domeinbeheerder ging – zoals het een bezorgde nabuur betaamt –  langs bij de boer die eigenaar is van deze grond. De landbouwer in kwestie stoort zich niet aan de distels en heeft er naar eigen zeggen ook geen nadelige gevolgen van.

Maar dit terzijde. De feitelijke onwaarheden die worden aangekaart, kunnen weerlegd worden. Het is vooral de agressieve toon van het persbericht die me pikeert. Goed overleg wordt hierdoor gehypothekeerd. Ik denk hierbij aan de constructieve gesprekken die we net hadden in het kader van een ander dossier, over het aanplanten van bomen langs een fietsroute.  

Amper een dag later wordt ons verweten dat we ons gedragen als grootgrondbezitters, die rondrijden met grote terreinwagens, steeds op zoek naar landbouwgronden, op kosten van de gemeenschap . Ik wil er toch nog even op wijzen dat de aankoop van gronden steeds gebeurt op vrijwilige basis. Landbouwers komen meestal zelf aankloppen met de vraag of we interesse hebben in een stuk grond. De prijs die ze krijgen voor hun land is altijd marktconform.

Mijn conclusie is spreekwoordelijk samen te vatten: ABS zaait distels maar dreigt hiermee doornen te maaien.  

Landbouwers die problemen ervaren door distels vanuit provinciedomeinen, kunnen contact opnemen met de Groendienst, domeinen@west-vlaanderen.be of 050/40 70 56.