Het hoeft niet altijd een uitgebreide, beleidsmatige blog te zijn. Soms mag een tekst wat persoonlijker aandoen en dat is juist wat ik wil doen met deze blik achter de schermen. Ik liet me interviewen, samen met alle andere kandidaten op de lijst van Samen Vooruit Poperinge, en het resultaat kan je hier lezen.

Als je jezelf in 3 woorden zou moeten voorstellen, welke zouden dat dan zijn?

Ik ben enthousiast, zeker voor nieuwe ideeën of interessante meningen. Twijfelen is ook een goed woord, al is dat misschien wat verrassend. Ik durf ook zeggen dat ik geduldig ben. Al was ik dat vroeger heel wat minder…

Welke eigenschap van jou kennen maar weinig mensen?

Misschien is wat aarzelen wel een eigenschap die mensen minder in mij zien. Ik heb nogal de neiging zelfzeker over te komen. Als ik ergens een idee over heb, sta ik mijn mannetje en maak ik mijn punt. Toch twijfel ik soms: is dit het juiste standpunt, de goeie methode, de beste tactiek?

Voor wie zou je meteen alles laten vallen om te helpen?

Voor mijn kinderen, mijn vrouw, mijn ma en de dichte familie. Zelfs ook breder: mensen waarmee ik een goede band heb of nauw mee samenwerk. Als één van hen me opbelt, zal ik altijd proberen te luisteren en bij te springen waar nodig.

Wat wilde je worden toen je klein was? Wat is het uiteindelijk geworden?

Ik kan me niet herinneren dat ik er ooit van droomde om piloot of brandweerman te worden. Ik had wel een bijzondere band met mijn grootvader. Hij was gendarme, eerste wachtmeester bij de rijkswacht. Pépé Paul droomde ervan dat ik, als zijn oudste kleinzoon, officier zou worden bij de gendarmes. Ik trok dus voor mijn hoger middelbaar naar de Cadettenschool en behaalde mijn universitair diploma aan de Koninklijke Militaire School.

Een logisch, organisch traject. Ik heb er zeker mijn gevoel voor verantwoordelijkheid aan overgehouden. Ook het respect voor de commandostructuur en de eenheid van bevel. Dat klinkt streng, maar komt wel eens van pas bij eindeloze discussies. Ik leerde er ook organiseren. In tegenstelling tot wat velen misschien denken, heb ik er zeker ook veel moeten werken. Het was een uitdagende, maar toffe periode.

Als je alle tijd van de wereld had, wat zou je dan doen?

Ik weet niet of ik mijn dagen anders zou inrichten of me zo bezighouden met andere zaken als ik meer tijd had. Maar als ik echt alle tijd zou hebben, zou ik wel eens willen proberen of ik een comedyshow in elkaar zou kunnen steken. Een paar jaar geleden kon elke Poperingenaar in het kader van de Tiendaagse van de Geestelijke Gezondheidszorg een bucketlist opmaken en indienen. Eén van de activiteiten die daaruit voortkwam, was een comedy workshop.

Ik had me daarvoor ingeschreven, maar uiteindelijk werd de workshop geannuleerd. Jammer, want ik had toch al iets van een concept in mijn hoofd. De manier waarop je als politicus benaderd wordt, de manier waarop vragen je soms gesteld worden, de situaties waarin je terechtkomt… Een eindeloze bron aan inspiratie!

Waar voel jij je thuis? Wat is je lievelingsplek?

Ik voel me relatief gemakkelijk ergens thuis. Ook in nieuwe omstandigheden ben ik snel op mijn gemak. Mijn verwachtingen liggen op dat vlak niet spectaculair hoog. Als er maar wat ruimte is om ook te lachen. De groep moet ook niet té groot zijn. Ik heb er geen probleem mee om een volle zaal toe te spreken, maar ik weet niet of iedereen daarom per se wil dat ik achteraf nog eens overal een hand ga schudden.

Wat is jouw favoriete motto?

Wat ik een wijze gedachte vind: “the trip is the journey.” Het is moeilijk om de essentie ervan echt goed te vertalen. Voor mij gaat het erom dat de bestemming op zich wel tof is, maar dat alles op weg ernaartoe eigenlijk het leven vormt.

Wat is jouw idee van geluk?

Geluk vind ik vooral een overroepen concept. Ik heb het gevoel dat veel mensen denken dat ze geluk enkel kunnen bereiken door een aaneenschakeling van extatische momenten. Terwijl hele gewone dingen toch even goed zijn? Ik vind het al een redelijke mate van gelukzaligheid als je ’s morgens opstaat en je de hele dag doorkomt zonder al te veel grote ergernissen of lichamelijke ongemakken. En dat dag na dag opnieuw. Psycholoog Paul Verhaeghe noemde het nastreven van geluk als het meest ultieme in het leven van een mens, één van de grootste dwalingen van de moderne tijd. Tegenslag, onchance, miserie en verdriet horen evengoed bij het leven als vreugde en plezier. Al ben ik misschien wel te veel een zondagskind om me iets bij echte miserie voor te stellen. Ik heb nog nooit honger gehad of heb het nog nooit koud gehad omdat we de energie niet konden betalen. Nu ik er zo over nadenk… Ik heb me wel al heel mijn leven gewaardeerd gevoeld door mensen rondom mij. Misschien is dat wel de definitie van geluk?

Ben je een dromer, een denker of een doener?

Ik denk dat ik een goeie combinatie van de drie ben. Je moet wel dromen om over oplossingen te denken die verder dan morgen meegaan. Maar dromen zonder meteen ook te denken over de slaagkansen en de praktische kant, is niets voor mij. Tenslotte ben ik niet bang om zelf ook de handen uit de mouwen te steken. Dat maakt de combinatie van député voor de provincie en lokaal gemeenteraadslid zijn net zo boeiend. Op lokaal niveau kan je meer zélf doen. Binnen de Provincie is de administratie rondom ons dan weer sterker uitgebouwd.


Ik ben wel wat pragmatischer geworden in mijn dromen. Ik denk dat de Jurgen van 20 jaar geleden wel eens nerveus zou worden van de Jurgen van vandaag. Mijn jongere ik zou de versie van vandaag aansporen om sneller door te doen. Maar ondertussen heb ik geleerd dat je niet alles kan forceren, dat je de mensen en de dingen soms tijd moet geven.