De boerderij van de familie Lambert is gelegen in de Steenstraat in Zevekote. Frank is de vijfde generatie die dit landbouwbedrijf met hart en ziel uitbaat. Samen met zijn vrouw Kristina en de drie kinderen bouwen ze de jongste tien jaar aan een ecologisch verhaal. Wat begon als een vriendendienst evolueerde naar een bewuste keuze voor duurzame landbouw.

“Tien jaar geleden startte een vriend van mij een bedrijfje in zonnepanelen. Zijn eerste project was de installatie van 220 panelen op onze varkensstal. Ik heb het me nooit beklaagd. Ons bedrijf verbruikt 100 000 kilowatt per jaar. De helft wordt geproduceerd door de zonnepanelen”, vertelt Frank.

Straks komt daar nog eens 30 000 kW eigen productie bij. Daarvoor doet Frank een beroep op de wind. Begin augustus kenden we met de deputatie van de provincie een omgevingsvergunning toe voor het plaatsen van een kleine windmolen. In het jargon van windmolens betekent klein zoveel als vijftien meter hoog, met wieken van zes meter die zestig toeren per minuut kunnen draaien. Frank koos voor een windmolen met houten wieken, ontwikkeld in Groningen. Het type doet me denken aan een Amerikaanse windmolen uit de jaren 1930, met zo een opvallende windvaan.

Positief is alvast dat de aversie tegenover kleine windmolens is gaan liggen. Het heeft wat jaren gekost om de esthetiek van een windmolen – past dit wel in ons landschap? – te accepteren. Op het terrein van Frank voert de Provincie samen met de VUB metingen uit. Zo kan de potentiële opbrengst worden berekend. Voor Frank was de keuze vrij snel gemaakt. De energie die hij haalt uit wind en zon zullen volstaan om 80% van zijn verbruik te dekken.

Kan je het verhaal van deze kleine windmolen verbreden en stellen dat het een goede zaak zou zijn als er meer worden opgetrokken? Het plaatje klopt nog niet helemaal, want ons elektriciteitsnet is niet echt voorzien op pieken in de productie. Het netwerk uitbreiden en verzwaren kost geld en in het geval van bio-boer Frank is dit geen optie. Er is ook nog geen goede manier om de opgewekte energie lokaal op te slaan. Daarvoor is het wachten op de doorbraak van een betaalbare methode om windenergie op te slaan in de vorm van gas, zoals waterstof.

(lees verder onder de foto)

Seigneurs de Vidaigne, rasvarkens van topkwaliteit. © JVLB

Maar intussen weet Frank zijn energie wel efficiënt aan te wenden, voor de koeling van zijn stallen bijvoorbeeld. Of voor het opladen van zijn wiellader. Die is 100% elektrisch, van Duitse makelij en recent gelanceerd in België. Frank is ook hier een ‘early adopter’. Sinds juni gebruikt hij zijn Kramer voor het werk in en rond de stallen. “Het is altijd een beetje gokken. Zal de batterij tien jaar meegaan? Na 5 000 uren moet de batterij nog 80% van zijn vermogen hebben. Ik gebruik dit voertuig maximum drie uren per dag, dus ik ben wel nog een tijdje op mijn gemak! Ook voor de kostprijs moet je het niet laten. Je betaalt 30% meer maar dat kon ik recupereren via het Vlaams Landbouwinvesteringsfonds.”

Een positief verhaal dus. En toen kwam er een varkentje met een lange snuit … maar in Zevekote betekent dit niet het klassieke einde van het verhaal. Frank neemt me nog mee naar zijn Seigneurs de Vidaigne. Hij heeft er een 400-tal en het is leuk om zien hoe deze varkens zich amuseren in de buitenlucht. De afzetmarkt voor deze nieuwe (Heuvellandse) afstammelingen van oude rassen, is Horeca Totaal. Het bedrijf uit Oostende staat in voor de verdeling ervan. Korte keten in de praktijk. Frank en Kristina passen het ook toe op hun nevenactiviteit Milki. De melk van hun bio-koeien wordt ambachtelijk verwerkt tot roomijs en ander lekkers.

Dit is een verhaal dat klopt. Ik ben onder de indruk en kom zeker terug als de Groningers de kleine windmolen installeren, want die houten wieken wil ik van dichtbij zien draaien.